Josevanrosmalen.nl

De minnaar

 

De was hangt te drogen. Mirjam zit nu even uit te blazen op de tuinbank. Ze heeft de deur open laten staan, zodat ze de telefoon en de bel kan horen. Ze verwacht een telefoontje van Gijs. Gijs is haar minnaar, nu al bijna twee jaar. Haar kinderen en man weten van niets. Ze leidt het leven van een doorsnee dame in een eengezinswoning, maar ook nog een heimelijk leven. Dat bestaat uit haar avonturen met Gijs, die ze gemiddeld eens per week ziet, vaak bij haar thuis, maar altijd als de kinderen naar school zijn. Ze weet al die tijd al dat dit niet zonder risico is. Bram, haar man zou ooit onverwacht langs kunnen komen of anders wel haar eigen moeder. Ook voor haar is ze een gesloten boek als het om haar liefdeszaken gaat.

Tot nog toe wil ze graag dat alles zo blijft. Gemiddeld eens per week is er een treffen met Gijs, die dan weer vertrekt voordat de kinderen thuis komen en ze eerst nog even kan douchen en zorgen dat de thee en de limonade op tafel staan zodra haar twee schatten van acht en zes het huis binnenstormen.

Ze leest nu de krant, maar spitst ondertussen haar oren. Als hij vandaag nog wil komen moet hij snel zijn, anders is de gelegenheid voorbij. ´Ik geef hem nog een kwartier, een vluggertje hoeft van mij nou ook weer niet.´

Het begint al warm te worden. Die zonnehoed uit Spanje komt nu goed van pas, net als die lichte witte zomerjurk. Haar linkerbeen heeft ze om haar rechterbeen geslagen. Haar blote rechtervoet rust op een tegel van het terras. Ze voelt de warmte in zich opstijgen. Jammer dat Gijs nog niet belt en zij houdt zich nu al twee jaar aan de afspraak dat ze hem nooit belt. Het initiatief moet steeds van hem uitgaan.

Gijs is een paar jaar ouder dan Mirjam en hij verschilt qua leeftijd maar enkele maanden met haar man. Toch biedt hij iets anders, spanning, avontuur, opwinding. Haar man is meer de vader van haar kinderen. Ze heeft hem lief, ze bemint hem ook, maar niet zodanig dat de vonken er af spetten. Gijs is gewoon het stoute snoepje voor af en toe.

Ze weet eigenlijk niet eens zo veel van Gijs. Hij is getrouwd, heeft twee kinderen en woont ook in een eengezinswoning. Hij is vertegenwoordiger en kan daarom af een toe een slippertje inplannen, zonder dat zijn baas dat in de gaten heeft. Gijs wil ook niet meer dan dat. Hij vindt het een opwindend idee als Mirjam hem luchtig gekleed ontvangt en eigenlijk wil hij dan vooral snel ter zake komen. Liefde zou hij het niet willen noemen, het is meer functionele seks. Gijs wil absoluut niet dat zijn echtgenote iets merkt, daarom neemt hij het liefst het initiatief. Alleen een mailtje van Mirjam naar zijn persoonlijke hotmailadres is  voor hem oké. Ze hoeft verder ook niet alles van hem te weten.

Als ze bij elkaar zijn, komen de lust en de passie snel naar boven. Mirjam is initiatiefrijker dan bij haar eigen man. Ze fluisteren opgewonden taal in elkaars oor en hijgen in elkaars armen uit na het orgasme. Dan is er ineens weer de noodzaak om snel op te breken, wassen, aankleden, wegwezen met een ‘het was heerlijk lieverd.´

De telefoon gaat nog steeds niet. Mirjam´s  opwinding maakt plaats voor enige irritatie. ‘Wat ben ik toch een doorzontrut, om me eens in de week te laten verwennen door een man die alleen maar daarvoor komt en met wie ik verder nauwelijks een gesprek voer.’ Ik speel eigenlijk constant het toneelstukje van de vrouw die het met haar man en kinderen voor elkaar heeft, maar ondertussen voel ik dat ik iets te kort kom en zoek ik mijn heil bij Gijs.´ Ken ik Gijs eigenlijk, ben ik voor hem wat hij voor mij is, een afwisseling met de sleur, een persoon waarover je verder met niemand over praat, zelfs niet met je eigen moeder?’

Het speelgoed van de kinderen slingert op het tuinpad, dadelijk komen ze weer thuis.

Terwijl ze de krant leest, neemt ze nu een besluit. Als Gijs belt hoeft hij niet meer te komen. Nu niet en ook in de toekomst niet.

De  planten in de tuin staan in bloei. Het is lekker hier, maar Mirjam staat nu op en gaat naar binnen. Ze  douchet en trekt een blauwe jurk aan met bijpassende schoenen. Haar man houdt van blauw, Gijs niet!

 

José van Rosmalen, 2013

 

zie ook: http://www.appreciatingviews.com/nl/component/content/article/130-alle-inzendingen/schrijfwedstrijden/255-de-minnaar

 

 

,