Josevanrosmalen.nl

Later!

 

Je herinnert het je natuurlijk nog van toen je een kleine jongen of een klein meisje was. Dat je vader of je moeder tegen je zei, ‘wacht maar tot later, als je groot bent’. Daar kwam natuurlijk altijd iets achter, iets dat je nu nog niet mocht of nog niet kon. Zelf alleen naar school lopen of nog veel later zelf autorijden. Het woord ‘later’ werd je met de paplepel ingegoten. Later is nooit nu, het is altijd de horizon, het perspectief, de hoop of de angst. Je kunt uitkijken naar mooie of interessante dingen. Mooie reizen, boeken lezen, de natuur verkennen, aardige mensen ontmoeten. Je kunt ook vrezen voor je gezondheid, je financiële armslag of voor ander onheil. Een beetje angst behoedt je voor het nemen van teveel risico’s; te veel somberheid kan je verlammen. Te veel denken in zinnen die beginnen met ‘als’ (het dak gaat lekken, de Grieken failliet gaan, de computer niet meer werkt etc.). Je kunt ‘als’ natuurlijk ook aanvullen met dagdromen ( de loterij winnen, gekozen worden tot miss Holland, met André Kuipers een rondje om de aarde vliegen). Maar als je geen kleine jongen of meid meer bent en aan je pensioenperiode begint, dan kijk je wat anders tegen de toekomst aan. De toekomst begint niet over vele jaren, de toekomst begint vandaag, eigenlijk de komende minuut of seconde. Raar eigenlijk, maar als je zo’n stukje als dit leest en je bent halverwege, dan begon je in het verleden met het lezen van dit stukje en lees je de laatste zin in de toekomst. De toekomst is dichterbij dan je denkt. Het heden is al weer voorbij, zodra je het woord uitspreekt. Als je de toekomst zo naar je toe haalt en denkt die begint nu, dan denk je ook, wat kan ik er van maken, van dit uur, van deze dag, dit jaar. Natuurlijk denk je ook over ‘later’,  maar het mooiste is als dat niet in de weg staat dat je nu leeft. Naarmate je ouder wordt, groeit de rijkdom van je verleden. Je hebt een schatkamer aan herinneringen, leuke en ook nare, maar het zijn wel jouw herinneringen waar je mee mag doen wat je wilt. Er over praten, er over schrijven, er over zwijgen, noem maar op. Mijn droom is om er over te schrijven en dan op zo’n manier dat het ook voor anderen leuk is of wat betekent. Die droom had ik ook vroeger al, maar toen werd die droom verstoord door werk en dagelijkse plichten. Nu de druk van het werk is weggevallen, neem ik ook de ruimte om te schrijven en merk ik dat ik het steeds leuker ga vinden. Je hebt er ook niet veel voor nodig. Pen en papier of een computer en dan zoiets als inspiratie. Bijvoorbeeld dat je een verhaal begint ‘met vroeger toen ik klein was’. En dat je dan die droom van toen waarmaakt. Niet later maar nu! Dat is het mooie van ouder worden!

 

 

Reactie plaatsen

Reacties

mark mertens
5 jaar geleden

Leuke column! Het laat mij ook nadenken over mijn verhouding met tijd en het NU; iK PRObeer in het 'NU' te leven en dat is best goed. (ben zelf ook gepensioneerd, 67 j./ behoed je.... is zonder 't' o.w.v. inversie )

Rating: 4.5 sterren
2 stemmen