Het titelverhaal van deze kleine verhalenbundel, het boekenweekgeschenk uit 1988 gaat over een eenzame academicus die al eeuwig werkt aan een proefschrift dat nooit wat zal worden. Biesheuvel legt de tragiek en de gekte er dik bovenop. Dat heeft bij mij als lezer het effect dat het meer hilarisch dan tragisch wordt. Dat komt ook door de surrealistische elementen. Het eindigt met de dood van de hoofdpersoon Johan Knipperling die lijdt aan de ziekte van Bechterev en eindigt in een pan soep waar de proefdieren van het ziekenhuis zich te goed aan doen. Maarten Biesheuvel probeerde zijn eigen gekte door het schrijven van verhalen onder controle te houden.

Het tweede verhaal, ‘Een Job van onze tijd’ is een sprookje, maar dan een waar de zoektocht naar de mooie prinses op een fiasco uitloopt. Wees niet te naïef als verliefde jongeman! Trap niet in de praatjes van een oude heks!

In het verhaal ‘de lezing’ wordt de burgemeester van het stadje ‘N’ door een plaatsgenoot betrapt in een Parijs bordeel. Een compromitterende situatie. De burgemeester geeft geen krimp en hangt thuis weer de zedenmeester uit.

Het verhaal ‘ de klok’ is ook een droevig sprookje. Een oude klokkenmaker probeert de klok van de gouverneur te repareren maar er zit een verkeerd gewicht in waardoor het lukt. De klokkenmaker wordt wanhopig.

In het korte slotverhaal wordt de ikfiguur, hier Biesheuvel geheten overweldigd door de natuur en roept hij uit ‘wij zijn’, dus ik besta. Een positief einde van de bundel.

Drie sterren omdat de verhalen wisselend van kwaliteit zijn. Het titelverhaal is tevens het beste verhaal. Het titelverhaal van deze kleine verhalenbundel,