Josevanrosmalen.nl

Zilver

 

Ik kijk nu naar een foto van een jongen die in de zee staat tot aan zijn kruis. Het water is grijs en de lucht is grijs. Ik zie hem op zijn rug en kijk met hem naar de verte, naar de eindeloze zee. Het is het water van het leven en het water van de dood, van het licht en van de dreiging. De jongen is niet bang, hij trotseert de ruimte. Ik wil nu die jongen zijn.

 

Zilver

 

Lucht

hier adem ik

hier voel ik de wind

op mijn huid

hier komt het binnen

ademt het in mij.

 

Water

hier sta ik

mijn benen in de klei

overal om mij heen

het eindeloze water

grenzend aan de lucht.

 

Leven

hier ben ik

hier mag ik zijn

het is mij gegeven

ik sta er midden in

met alles om me heen.

 

Het zachte licht

de doorschijnende wolken

de lichte deining

het water

dat al het leven verbindt

in de zilvergrijze stilte.

 

 

© José van Rosmalen, 2013

 

 

te beluisteren via:

http://radiocapelle.nl/podcasts/5773-jose-van-rosmalen---gedicht-zilver/

 

 

 

Reactie plaatsen

Reacties

Thea
7 jaar geleden

Het blijft een mooi gedicht,
het zij zo,maar je kent mij
Lees en is een mooi gedicht

Dankjewel

Fijne zondag

kom straks effe lezen,

wat lastig is,wil wel

de infectie maakt

mij zo moe !!.....

Thea ?

Thea Dix
8 jaar geleden

Prachtig geschreven Jose

wou jou nogmaals bedanken

eens zal het beter gaan

Wanneer staat er mooie bij

lief om dit te mogen ontvangen

een steuntje in de rug en hopen

dat de bacterie's eens opdonderen

Naar de verre oceanen of de zee

als je mij maar niet meer te pakken krijgt!!......

❤️

Rating: 5 sterren
3 stemmen