Josevanrosmalen.nl

Jac. van Looy, proza

 

Proza by Jacob van LooyJac. van Looy leefde van 1855 tot 1930. Hij was schrijver en schilder, dus een dubbeltalent, zoals later bijvoorbeeld Armando, Lucebert en Wolkers.
Van Looij maakte rond 1880 allerlei reizen, zoals naar Spanje, Marokko en Italie. In die tijd was dat natuurlijk meer een onderneming dan nu.
Van Looij was de eerste helft van zijn leven een generatiegenoot van Vincent van Gogh, die tegen het einde van zijn leven kleurrijk en uitbundig schilderde. In de tien verhalen die in 'Proza' zijn gebundeld, ervaar je ook die uitbundigheid. De taal is kleurrijk en roept veel beelden op. Zeven van de tien verhalen spelen zich af in Spanje, bij bloederige stierengevechten en bij de muziek van de tango. Het eerste verhaal, 'de nachtcactus' is een hallucinerend verhaal over een feest dat zich in Amsterdam afspeelt en dat waanzinnig uit de hand loopt, zoiets als bij een wild popfestival. Het eindigt met de ontnuchtering vroeg in de morgen. Het laatste verhaal, 'De dood van mijn poes' gaat over een man die zijn poes kwijt is en naarstig naar het dier op zoek is. Uit de titel weet je al dat dit niet goed gaat aflopen.
Het boek 'Proza' werd in 1889 uitgegeven en Van Looy raakte daarna in de vergetelheid. In 1981 werd het boek opnieuw uitgegeven. Terecht vind ik. Het taalgebruik is bijzonder beeldend en je voelt je als lezer in het verhaal terecht komen, alsof je zelf bij het stierengevecht aanwezig bent. Toch geen geringe prestatie voor een boek dat ruim 130 jaar geleden werd gepubliceerd.

 

 

Proza by Jacob van LooyJac. van Looy leefde van 1855 tot 1930. Hij was schrijver en schilder, dus een dubbeltalent, zoals later bijvoorbeeld Armando, Lucebert en Wolkers.
Van Looij maakte rond 1880 allerlei reizen, zoals naar Spanje, Marokko en Italie. In die tijd was dat natuurlijk meer een onderneming dan nu.
Van Looij was de eerste helft van zijn leven een generatiegenoot van Vincent van Gogh, die tegen het einde van zijn leven kleurrijk en uitbundig schilderde. In de tien verhalen die in 'Proza' zijn gebundeld, ervaar je ook die uitbundigheid. De taal is kleurrijk en roept veel beelden op. Zeven van de tien verhalen spelen zich af in Spanje, bij bloederige stierengevechten en bij de muziek van de tango. Het eerste verhaal, 'de nachtcactus' is een hallucinerend verhaal over een feest dat zich in Amsterdam afspeelt en dat waanzinnig uit de hand loopt, zoiets als bij een wild popfestival. Het eindigt met de ontnuchtering vroeg in de morgen. Het laatste verhaal, 'De dood van mijn poes' gaat over een man die zijn poes kwijt is en naarstig naar het dier op zoek is. Uit de titel weet je al dat dit niet goed gaat aflopen.
Het boek 'Proza' werd in 1889 uitgegeven en Van Looy raakte daarna in de vergetelheid. In 1981 werd het boek opnieuw uitgegeven. Terecht vind ik. Het taalgebruik is bijzonder beeldend en je voelt je als lezer in het verhaal terecht komen, alsof je zelf bij het stierengevecht aanwezig bent. Toch geen geringe prestatie voor een boek dat ruim 130 jaar geleden werd gepubliceerd.

 

zie ook: https://www.goodreads.com/review/show/4264385773