Hubert Lampo schreef in 1969 als eerste Vlaamse auteur het Nederlandse boekenweekgeschenk, een boek van maar liefst 155 pagina’s zonder nadere hoofdstukindeling en met slechts af en toe een witregel. Het boek kreeg in latere drukken de titel ‘Kasper in de onderwereld’. De hoofdpersoon Kasper keert na een ziekte of wellicht na zijn dood terug naar een havenstad waar hij een zwervend bestaan leidt en zoekt naar zijn vroegere vrouw en vroegere ervaringen. Het verhaal is schatplichtig aan de mythe van Orpheus en Euridyci. Het werk van Lampo wordt wel omschreven als magisch realistisch. Wat hij beschrijft is niet de gewone werkelijkheid, het heeft soms iets van een dodenrijk, waarin de geesten der levenden rondspoken. Vaak virtuoos geschreven maar voor een boekenweekgeschenk ook wel een lastig boek, waar je als lezer niet makkelijk greep op krijgt. Het doet me ook denken aan ‘De kelner en de levenden’ van Vestdijk, waarin je ook een andere werkelijkheid krijgt voorgeschoteld. In ‘ de goden moeten hun getal hebben’ construeer je al lezende pas tegen het einde het verhaal van een aan lager wal geraakte of gek geworden concertpianist die met mondharmonicaspel mensen en dieren weet te betoveren en derhalve over een magisch talent beschikt.