Anton Wachter, Frits van Egters, Batavus Droogstoppel en Lodewijk Stegman lopen door oud Amsterdam. Ze hebben er allemaal een geschiedenis, aan de Lauriergracht, in Betondorp, aan de universiteit. Ik hoor een paar flarden van hun gesprek. Het gaat over gelijk hebben en gelijk krijgen, over helden en anti-helden en over schrijvers en hun boeken.

´Wij verbeelden slechts dat wij bestaan,´ zegt Frits. ´Wij zijn bedenksels van anderen,´ reageert Lodewijk. ´Toch bestaan wij echt,´ roept Batavus, ´ wij leven in de hoofden van veel mensen en we prikkelen hun gedachten en gevoelens. Zonder ons zijn die schrijvers nergens, wij personages zijn het cement, zonder bindmiddel zijn er alleen maar losse stenen en is er geen literatuur.´

´Wat denken die schrijvers eigenlijk wel?´

José van Rosmalen,  2015

zie https://120w.nl/2015/dolende-mannen/