Vandaag gaan we hout bewerken. Kies maar een blok uit.‘
Even later ligt er een stuk boomstam voor me op tafel. De schors is er al af. ‘Hier hebben jullie een guts,’ zegt de docent, ‘dat is vandaag het belangrijkste gereedschap.’

Urenlang ben ik in trance bezig. Dan zie ik het resultaat groeien, een kop van een mens. ‘Sprekend jouw hoofd,’ roept de docent, ‘zelfs de neusgaten kloppen.’ ‘Je mag hem mee naar huis nemen.’

Daar pronkt hij nu al ruim dertig jaar op een kast. ‘Zo knap zag ik er vroeger uit’, zeg ik als iemand vraagt wie er zo sprekend is afgebeeld.
Weet je, voeg ik er dan quasi bescheiden aan toe, je moet gewoon ‘the guts’ hebben.

© José van Rosmalen, 2013

zie ook: http://120w.nl/2013/vrije-expressie/