Josevanrosmalen.nl

Altijd pijn

Ik heb last van chronische pijn in mijn schouders en rug. Het beestje heeft een naam: artrose. De oorzaak is het verdwijnen van kraakbeen bij de gewrichten.

Zo’n tien jaar geleden werd bij mij de artrose geconstateerd. Sinds twee jaar is deze verergerd.  Ik viel toen van mijn fiets en kwam ongelukkig terecht,  op mijn schouder. Sindsdien voel ik een scherpe en aanhoudende pijn die niet meer is weg te denken. Ik heb een klein jaar fysiotherapie gehad, maar daarmee bereikte ik maar een beperkt resultaat. Ik ben met die behandeling dan ook gestopt.

Je kunt je afvragen waarom je hierover zou moeten of willen schrijven. Niet om te roepen,  kijk mij eens, heb medelijden. Wel omdat het iets is, dat je niet ziet maar wel voelt.

Soms is een handicap of beperking overduidelijk. Vaak ook kun je die niet zien, zit die aan de binnenkant. Dat geldt zeker ook voor veel psychisch lijden. Mensen die last hebben van angsten of depressies hebben geen uithangbord bij zich waarop staat,  ‘ik voel me naar.’  Ik vermoed dat we als we praten over handicaps en beperkingen van mensen en die zouden vergelijken met een grote berg ijs,  dat dan het grootste deel van die berg onder de oppervlakte ligt,  dus niet zichtbaar is voor anderen.

Als je te maken hebt met een onzichtbare beperking,  kan onbegrip extra pijn doen. In de afgelopen maanden heb ik helaas ervaringen opgedaan met vormen van onbegrip. Mensen die elkaar niet zien staan,  elkaar niet vertrouwen. Over elkaar praten en niet met elkaar praten. De ander uitsluiten en het eigen gelijk voorop stellen. Dergelijk gedrag zal ieder in zijn of haar leven wel eens meemaken,  maar misschien is het wel zo dat mensen met een beperking op dit punt extra gevoelig zijn. Je hebt van kinds af aan de strijd gevoerd  tussen ‘anders zijn’ en ‘normaal mee doen’.   Opgeven komt niet in je woordenboek voor.

Je weerbare kant zegt,  ‘ik laat me niet opzij zetten’,  tegelijkertijd zegt je kwetsbare kant, ‘ik kan hier in mijn eentje niet tegenop.’
Daarom heb je soms steun nodig.  Support betekent een steuntje in de rug.  Daarom ga ik binnenkort naar de Supportbeurs, ter inspiratie en ook om wat steun te vinden en wie weet te kunnen bieden. Dankzij de steun van anderen kun je de pijn die je voelt niet verdrijven,  maar wel een beetje overwinnen. Daardoor sta je weer sterker.

 

https://www.supportbeurs.nl/nieuws/navelstaren

 

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.