Het meisje met de witte tas
loopt snel langs mijn raam
de bladeren van de struiken
vergelen in de zachte middagzon

Dit is de dag dat we de klok verzetten
het uur winst heb ik al lang verbeuzeld
onrust loerde opnieuw als een kat in mijn bed
vier keer opgestaan, weer slapen gegaan

De stad waar ik woon lijkt een stiltecentrum
het lawaai dat zijn wij tussen onze oren
ja, de vrede die kun je oprapen
de zondagmiddagen gebeurt hier niets

Misschien loopt er nog iemand langs
ja, nu een vrouw die ik al jaren ken
sommige dingen gebeuren gewoon
terwijl je denkt een gedicht te schrijven

Zo komen de dingen naderbij
Voel ik me weer een vogel zo vrij

zie ook: https://120w.nl/2016/opgewekt/