Josevanrosmalen.nl

Carmiggelt en Van Straaten, Dwaasheden

 

 

Dwaasheden

In 1946 bundelde Simon Carmiggelt ‘100 dwaasheden’ in een bundel. Toen was Carmiggelt nog geen landelijk bekende schrijver. In 1976 was hij dat wel, mede dankzij zijn wekelijkse tv-optreden. In dat jaar verscheen een selectie van de vroegere bundel, deze keer met tekeningen van Peter van Straaten die een fan was van het werk van Carmiggelt. De ruim 100 tekeningen bij de verhalen vormen een essentieel onderdeel van de bundel. De columns zijn meer humoristisch en minder melancholisch dan het latere werk. Drie verhalen zijn in de oorlog in het toen illegale Parool verschenen. Deze zijn in het midden van de bundel opgenomen. Het verhaal ‘ Hongerwinter’ beschrijft de honger en de kou en ook de onderlinge jaloezie op het laatste restje eten dat mensen voor elkaar verborgen wilden houden. Het verhaal ‘der Paul’ gaat over een Duitse Wehrmacht-soldaat die een fiets van een jonge vrouw vordert, een ander woord voor stelen, maar dan gerechtvaardigd door het regime. In het verhaal ‘Warum denn’ beschrijft Carmiggelt ook zijn eigen gevoel als hij op straat wordt aangehouden door Duitse militairen en ziet hoe anderen in een overvalwagen worden meegenomen. In het verhaal ‘schoenen’ gaat het over een buurman die in de hongerwinter schoenen van Carmiggelt heeft gestolen en later weer poseert als de brave en joviale burger. Het vernislaagje van beschaving gaat onder de extreme omstandigheden van de oorlog bij veel mensen verloren.
Het motto bij het tweede deel van de bundel is ‘het leven gaat verder’. Zo kort na de oorlog moest er ook weer gelachen kunnen worden. Humor is vaak verdrongen pijn.
De bundel is in groot formaat uitgebracht, zodat de tekeningen van Peter van Straaten goed tot hun recht komen. Hij verzorgde daarnaast ook het voorwoord waarin hij vertelt dat hij als jongen de oorspronkelijke bundel had stukgelezen.
Dit hoort tot de beste bundels van Carmiggelt.