Jacintha, we zien je stoel hier staan

We zien je langzaam lopen gaan

Steeds zwaarder ging het je vallen

Dat voelden we  met ons allen

 

Als een bikkel bleef je vechten

Aan je club bleef je je hechten

Je bent er nog, je bent er ook niet

Je bent de lege plek van verdriet

 

Jouw kracht blijft ons inspireren

Je hebt ons iets kunnen leren

Jacintha Maduro,  je licht blijft schijnen

Voor ons zul je niet verdwijnen

 

José van Rosmalen, december 2016