Josevanrosmalen.nl

Achter de geraniums

In de nacht van zaterdag 27 op zondag 28 augustus,  maakte ik tijdens een toiletbezoek een lelijke val. Ik viel op mijn billen en liep een fikse kneuzing op aan mijn rechtervoet. De eerste dagen dacht ik dat het allemaal nog wel meeviel.

Op maandag ging ik met mijn elektrische fiets op pad, naar mijn wekelijkse zwemuurtje in het revalidatiecentrum  Rijndam in Rotterdam,  een kleine tien kilometer van de plek waar ik woon. Ik deed zoals gebruikelijk mee met de aerobics oefeningen. Toen ik mij na het zwemmen ging aankleden, merkte ik dat mijn rechtervoet was opgezet en dat ik mijn rechterschoen niet meer aan kreeg. Ik probeerde het te forceren, maar dat was vreselijk pijnlijk.  De grote teen van mijn rechtervoet ging flink bloeden. Ik begreep toen dat de terugtocht met de fiets er niet in zat.

Een verpleegster kwam langs om de teen te ontsmetten en  te verbinden.  Door de doortastende inzet van vrijwilligers werd geregeld dat ik thuisgebracht werd en dat mijn fiets tijdelijk veilig werd gestald. Er werd mij op het hart gebonden snel de huisarts te raadplegen. De volgende ochtend kwam hij langs.

Hij schreef me een penicillinekuur voor, om de beginnende ontsteking te bestrijden. Hij zei dat ik waarschijnlijk een kleine twee weken thuis moet blijven, zodat de voet geheel kan herstellen en ik weer met mijn gewone orthopedische schoenen aan op pad kan. Binnenshuis gebruik ik oude orthopedische binnenschoenen, waarin de tenen niet worden belast.

Ik probeer van het gedwongen ‘huisarrest’ het beste te maken. Ik schrijf wat en ik lees enkele boeken. Zo las ik een biografie over een zwarte man die vanuit een Britse kolonie na veel omzwervingen in het Twentse Hengelo terecht kwam. Hij noemde zich Menthol. In de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw verkocht hij op markten in heel Nederland tandpasta die hij uit Amerika importeerde. Menthol, de bijnaam van Joseph Sylvester,  was als zwarte man een unicum in Twente. Hij ondervond waardering maar ook discriminatie. Hij was er openlijk trots op een zwarte man te zijn en was tegen onderdrukking van mensen vanwege uiterlijk of afkomst. Menthol was getrouwd met zijn Twentse ‘Roos’,  die in haar gezin ook een buitenbeentje was. Beiden hielden van mooie kleren, van uitgaan en van een drankje, maar het waren geen ‘luxepaarden’. Het verhaal van Menthol is het verhaal van vallen en opstaan, van na tegenslag weer iets nieuws beginnen en ook van de kracht om je niet uit het veld te laten slaan.

Het lezen van dit boek is voor mij een goed medicijn. Als je valt, probeer weer op te staan,  weer verder te gaan.  Als je te maken hebt met een beperking val je wat makkelijker dan anderen, maar je bouwt ook steeds weer kracht op om door te zetten.  Kracht en zwakte kunnen heel goed samen gaan, ook als je even achter de spreekwoordelijke geraniums zit. Dankzij de televisie en de computer komt tegenwoordig  trouwens de halve wereld bij je binnen. Afleiding genoeg dus.  De kunst is om daarin niet te verzuipen en je vooral steeds op één ding te richten en niet op duizenden dingen tegelijk. Op een inspirerend boek bijvoorbeeld.