In 1991 debuteerde Connie Palmen met haar roman ‘De wetten’. De hoofdpersoon en ik- Figuur Marie de Niet lijkt sterk op de schrijfster. Geboren in 1955 in een katholiek Limburgs dorp en filosofie gaan studeren in Amsterdam, met de ambitie om schrijfster te worden. Ze wilde zich inleven in de wereld van mannen, in hun huid kruipen, leren van hun kennis. Ze gaat relaties aan met een astroloog, een epilepticus, een filosoof, een priester, een fysicus, een kunstenaar en tenslotte een psychiater. Die relaties zijn vooral op het geestelijke gericht, maar soms ook lichamelijk. Het is een vorm van overgave die berust op fascinatie. De verhalen over de mannen staan niet alleen naast elkaar maar gaan ook een verbinding met elkaar aan. Het is als een choreografie waarbij de dansers ook op elkaar inspelen, door ontmoetingen en samenspel. Dit geeft de roman dynamiek en maakt het verhaal boeiend. Het maakt aannemelijk dat ze als vrouw zich het domein van mannen eigen wilde makken om zich te richten op creatief schrijven, hoewel het idee dat vrouwen zich meer op het krijgen van kinderen concentreren dan zich op de wereld richten inmiddels wat ouderwets en achterhaald is. Het kan immers beide, maar vermoedelijk paste dit minder in de traditionele katholieke opvoeding van Connie Palmen. Het boek is levendig geschreven.